lxxxviii
μ περι της εκ του οχλου επαρασης φωνην :
*
...κϛ￣ ειπων, μεν ουν γε μακαριοι οι α[κουοντες τον λογον του θυ και φυλλασ]σοντες. οπερ
ειρηται και αυτο προς τον καιρον[επειδηγαροιανηκοοιτωνθειωνλογων] κατεκριναν
τους ὑπηκοους· εξ εναντιου μακαρ[ιζει· διατι τουτο· επειδη εξεβλη]θη δαιμονιον
11:24και μη ευρισκον. τοτε λεγει
ὑποστρεψω εις τον οικον
μου οθεν εξηλθον˙ 11:25και ελθο¯
ευρισκει σχολαζοντα σεσα
ρωμενον και κεκοσμημε
νον11:26τοτε πορευεται και πα
ραλαμβανει ετερα πνευμα
τα πονηροτερα εαυτου· ε
πτα [και] εισελθοντα κατοικει
[εκει˙ και γινεται τα εσχατα του]
ανου εκεινου χειρονα των
πρωτων· 11:27μ κϛ￣ εγενετο δε εν τω
λεγειν αυτον ταυτα˙ επαρας τις
γυνη φωνην εκ του οχλου
ειπεν αυτω˙ μακαρια ἡ κοιλια˙
η βαστασα σε και μαστοι ους
εθηλασας˙
[κω]φοτητα εμποι
ουν· ϊνα ο κωφος
ακουση και ακου
σας μαθη˙ και μα
θων πιστευση· καὶ
πιστευσας εργαση
ται και εργασαμε
νος στεφανωθη
και δοξασθη μετὰ
των ηγιασμένων: