λ π° της μεταμορφωσεως του ιυ˙ * του αγιου ϊωαννου επισκο° κω¯σταντινουπολ°

νθ￣ δια τι τουτους λαμβανει· οτι ουτοι των αλλων ησαν υπερεχοντες· και ο μεν πετρος,
εκ του σφοδρα φιλειν αυτον· εδηλου την ϋπεροχην˙ ο δε ϊωαννης εκ του
σφοδρα φιλεισθαι και ϊακωβος δε απο της αποκρισεως ην απεκρινατο λεγων˙
δυναμεθα πιειν το ποτηριον˙ ουκ απο της αποκρισεως δε μονον αλλα και απο
των εργων· των τε αλλων· και αφων εκπληρωσεν απερ ειπεν˙ ουτω γαρ ην
σφοδρος και βαρυς ϊουδαιοις˙ ως και τον ηρωδην ταυτην μεγιστην δωρεαν
νομισαι χαρισασθαι τοις ϊουδαιοις ει εκεινον ανελοι:-
* ωρ°
νθ ζητησωμεν πως ο μεν λουκας φησιν εγενετο δε μετα τους λογους τουτους ωσ
ει ημεραι οκτω· ο δε μαρκος ωσει μεθ ημερας εξ· οσον επι τω ρητω εγενοντο

[αναγων τον λογον· οτι ουκ εικη επαγγειλαμενος ο σηρ ουκ ευθεως αυτο]* [πε]
ποιηκεν· αλλα μεθ ημερας εξ συμβολον αι εξ ημεραι της κοσμοποιεας˙ μετα εξ
ημερας μετα τον κοσμον τουτον˙ τοτε γαρ αναβιβασει σε ο ις εις το ορος το ϋψηλον·
εαν ης πετρος εαν ης ιακωβος η ϊωαννης· αλλος γαρ ουδεις αναβαινει παρα τους
τρεις ινα ιδη την μεταμορφωσιν ιυ˙ και τους οφθεντας εν δοξη μωϋσην κ° ηλια¯:-
* σευηρου αντιοχιας· εκ της προς σεργιον
αρχιατρον επιστολ° ερωτησαντα τινος ενεκεν ο κς πετρον
και ϊακωβον και ϊωαννην μονον παρελαβεν:
νθ￣ δοκει μοι των αλλων αυτους προκρινεσθαι˙ δια το μαλλον εχειν οξυτεραν αυτους
την διανοιαν˙ και τω ϋψει της θεοτητος συναναβαινειν του δι ημας· αυτον εκου