xviii



τὸν εν φατνη κειμενον· αλλ’ εν πτωχεια τη καθ ημας˙ τὸν πλούσιον ὡς θν· και
δια τουτο δοξολογουμενον και παρ αυτων των αγιων αγγελων:-
* του αγιου κυριλλου:-
π ἄγγελοι μεν γαρ και πασαι αι ανωταται δυναμεις· την εκνεμηθεισαν, αυτοις
σωζοντα ταξιν ειρηνευουσι προς θν˙ κατ ουδενα δε τροπον το αυτω δοκου¯
παρατρεχουσιν. αλλ’ εισιν εν εδραιοτητι τη κατα δικαιοσυνην και αγιασμο¯˙
ημεις δε οι ταλανες τοις του δεσποτου θελημασι τας εαυτων επιθυμιας
ανταναστησαντες. πολεμιων εν ταξει γεγοναμεν αυτω˙ λελυται δε του
το δια χυ˙ και γαρ, εστιν αυτος η ειρηνη ἡμων˙ συνηψεν γαρ ημας δι εαυ
του τω θω και πρι την εχθροποιον αμαρτιαν εκ μεσου τιθεις. και δικαι

τον πρα· ηυδοκησε γαρ ο θς και πηρ ανακεφαλαιωσασθαι    παντα εν αυτω˙
συνειρε τε τοις ανω τα κατω· και αγελην απεφηνε μιαν. τους τε εν ουνω
και επι της γης˙ γεγονεν ουν ημιν ειρηνη τε και ευδοκια χς:-
* σευηρου αρχ°επισκο° αντιοχ°    απο λογου·     λϛ:-
π τουτο πρωτον τι ποιμεσιν αποκαλυπτεται˙ το δια των αγγελων ὑμνουμε
νον· οιτινες τυπον επειχον των τας εκκλησιας μελλοντων ποιμαινειν˙
και μαλα εικοτως˙ αυτους γαρ εδει το επι γης ειρηνη κατα την ταξιν
ακουειν. οιτινες ημελλον την ειρηνην επιφωνειν παντι τω της εκ
κλησιας πληρωματι˙ το δε των ποιμενων προσωπον· και η γενομενη
δια της αποκαλυψεως αυτοις χαρα σημαινει σαφως ως επι το πλανωμενον
προβατον ηλθεν ο ποιμην ο καλος˙   ποιμενας γαρ ουδεν ουτως ευφραινει¯