Homicidiū.

1 Si nō licet privata potestate alicui h oiē occidere vel nocentē cuius occidendi licentiā lex nulla
cōcedit profecto etiā qui seipsū occidit homicida est. Et tāto nocentior cū se occidit q to innocentior
in ea causa fuit q^a se occidendū putavit. Iudas auxit cōmissū quoniā dei misericordiā desperādo exitiabiliter
pænitens nullū sibi salubris pænitentiæ locū reliquit. Propter suū scelus alio scelere seu occisus est.

2 Non frustra in sanctis Canonicis libris nusquā nobis divinitꝫ p ^r ceptū ꝑmissūve reperiri p^t ut vel ipsius adipiscēdæ
īmortalitatis vel ipsius carendi cavendive mali causa nobismet ipsis necem inferamus. Nā et prohibitos nō esse
intelligendū est, p ^r sertim quia nō addidit proximū tuū. Nihilo addito nullus, intelligit^r exceptꝫ, (cū si
adderet^r proximus de se quo intelligeret sicut in p ^r cepto ꝫ^o q^ia regulā charitatis a [nobis] \([sei]pso/ accepmus |it|). 3 Vnde
Quidā hoc p ^r ceptū ad bestias extendere conantur: cur nō et herbas g^o ? nō vivūt 1 Cor: 15 36. Ps. 77.
nūquid g^r ob hoc cū audimus 4 Nō occides virgultū vellere nefas dicimus et Manichæorū errori insanissimè
acquiescimus? His g^r deliramentis remotis cū legimus Nō occides, si propterea nō accipimus hoc dictū de frutectis
quia nullus est eis sensus nec de irrationabilibꝫ quia nulla nobis ratione sociant^r ; vnde iustiss. ordinatione
creatoris et vita et mors eorū nostris vsibꝫ subdit^r , restat vt de h oij bꝫ intelligamus, Nō alterū, Non te,
ne n. qui se occidit aliud quā h oiē occidit.

5 Hi excipiunt^r ab hoc p ^r cepto quos vel lex iusta generaliter, vel ipse fons iustitiæ deus specialiter
occidi iubet. Laudatus hinc 6 Abrahā qui filiū nō sceleratè sed obedienter occidere. Ita 7 Sampsō excusatur
quod seipsū cū hostibꝫ ruina domus opp^ꝫ ssit quia spiritus latenter hoc iusserat etc.

8 Quicū  hoc in seipsis perpetraverūt aij magnitudine fortasse mirandi nō sapientiæ sanitate laudandi sunt.
Quanquū si rationē diligentius cōsulas nec ipsa quidē aij magnitudo rectè n oia t^r vbi quis nō valendo tolerare
vel quæ aspera vel aliena peccata seipsū interemerit. Magis n. mens infirma dep^ꝫ hendit^r q^æ ferre
nō p^t vel durā sui corporis servitutē vel stultā vulgi opinionem. Maior aius merito dicendus qui
vitā ærūnosā magis p^t ferre qu à fugere et humanū iudiciū p ^r cō sciæ puritate cōtemnere.9
10 Cleombrotꝫ lecto Platonis libro (Phædone) vbi de īmortalitate aiæ disputat se p ^r cipitē dedit de
muro (in mare) at ita ex hac vita migravit ad eā qu à credidit meliorē. Quod t n magnè potius
factū quā benè testis potuit esse 11 Plato ipse quē legerat. Qui nō solū nō p ^r cepit sid et iudicasset nō
faciendū. In principio eiusdē libri nefas esse dicit h oiu sivi manus afferre nec aliter irasci deū si id
fiat qu à d oiu si quod se mancipiorū occiderit. L. vives.

12 At multi se interemerunt ne in manus hostiū venirent. Nō modo quærimus etc.

13 Regulus a p |P|ænis victus maluit eos ferre serviendo qu à eis se auferre moriendo. Proinde servavit
et sub Carthaginensiū d oia tione patientiā et in Romanorū dilectionē cōstātiā; nec victū auferens
corpus ab hostibus, nec invictū aiū a civibus. – 14 Quāto magis Christiani verū deū colentes etc.

15 Satius est flagitiū cōmittere (virgini sūt etc.) q^d pænitendo sanetur quàm tale facinus vbi locus
salubris talis pænitentiæ nō relinquitur.

16 Nō ideo sine scelere facit quisquis deo īmolare filiū decreverit quia hoc 17 Abrahā etiā laudabiliter
fecit, Nā et miles cū legatimæ od |r|dinationi obediens h oiē occidit, reus nō est homicidius; sin
sponte fecerit [illeg] |est| reus. – . 18 Nemo spōtaneā mortē sibi inferre debet velut fugiendo mo-
lestias temporales ne incidat in æternas perpetuas. Nemo propter aliena peccata ne habeat
gravissimū propriū: nemo propter sua peccata p ^r terita propter quæ magis hac vita opus est
vt possint pænitendo sanari. Nemo velut desiderio vitæ melioris q^æ post mortē speratur; quia
reos suæ mortis melior post mortem vita nō suscipit.

19 Lex apud Romanos; Homicida insepultus abijciatur

20 Facto pius et sceleratus eodem. De homicida. – De Faux et alijs dicat^r . –.