Amor cū charitas etc.

1 Dilectio carnalis & spiritualis. Nihil deo specialius virtute huius; nihil desidera-
bilius diabolo quàm extinctio charitatis. –.–. Nec deū verè sine proximo poteris
diligere, nec proximū sine deo. Veram charitatem tenes si et amicū diligis in deo,
et inimicū diligis propter deū. –. Dilectio habet duas alas. Ala dextra est dilectio
dei: sinistra ala est dilectio proximi. Nullus h oiu cū vna ala poterit volare ad
cælū. Quare? quia nec sola dilectio dei sine dilectione proximi, nec sola dilectio proximi
sine dilectione dei valet ad consequendā æternā beatitudinem. Sume tibi has duas
alas vt liberè possis volare bona operando et pervenire ad patriā cælestis regni. Amen.

2 Quid est perfecta charitas nisi perfecta sanctitas? Ille habet in se perfectam
charitatem, qui perfectè vivit.

3 Nō debemus æqualiter oia diligere sed alia magis, alia minus: nam scire quæ
facere debeamus et nescire ordinem faciendi perfecta scientia non est. Si non di-
ligimus ea quæ diligere debemus, vel si diligamus ea quæ diligere nō debemus
ordinatā charitatem nō habemus. Et si plus diligimus ea quæ minus diligere
debemus, vel si minus diligimus ea quæ plus diligere debemus ordinatā etc.

4 Tanta est virtus charitatis quæ si desit frustra habent^r cæteræ virtutes; si
adsit rectè habentur omnia.

5 Omnes h oies affectu charitatis debemus diligere, se: vt deo serviant et vt salvi
fiant. Sed per opera misericordiæ non debemus omnibus h oij bus æqualite[mu]r
impendere, sed alijs minus at alijs magis.

6 Amplū gerit charitatis sinū anima, quæ cōplectit^r etiam quibus nulla se novit
carnis necessitudine iunctam, nulla spe percipiendi cōmodi cuiusquē illectā
nulla percepti redhibitione obnoxiā, nullo deni oio astrictā debito, nisi illo
sanè de quo d^ꝫ Ro: 13. Ne ij quicquā debeatis nisi vt invicē diligatis.

7 Adverte quàm eleganter amorē spiritus a carnis discernat affectu, dum
dilectū exprimere magis affectione quàm n oie volens non simpliciter Quem
diligo sed o (inquit) quem diliget anima mea spiritualem designās amorem.

Quid est perfecta charitas nisi perfecta 8 Qui perfectā habet in se charitatem nō
timet in inferno puniri, sed sperat in cælo cū deo glorificari. Ergo timor nō
est in charitate [sot] servilis at castus sanctus filialis qui ex reverētia vt amore est.

9 Audi congruentem similitudinē. sæpe videmus per setam introdūci linū: quando
aliquid suit^r prius intrat, seta et post setam introdūci linū. Sic timor prius
intrat in mentem h oijs et post timorem charitas, ideo intrat timor vt introducat /charitatem.\

10 vide virtutē 3^ā colūbæ in Innocentes et 4^tā.
Ordinata debet esse dilectio ne aut diligat hoo q^o nō est diligendū, aut nō diligat
q^d est diligendū, aut āplius diligat q^o minus est diligendū, aut æquè diligat q^d vel
minus vel amplius diligendū est, aut minus vel amplius q^o æquè diligendū est.
Peccator in quantū peccator nō est diligendus; homo in q tiū homo est diligendus ꝑpter
deū. Deus ꝑpter seipsū. et deū quis debet amplius diligere qu à seipsū, et aliū
h oiē qu à corpus propriū. Quia propter deū oiu ista diligenda sunt, et p^t
nobiscū alius homo deo perfrui q^d nō p^t corpus q^ia corpus ꝑ aiā vivit q^a [froimur] deo

11 Quisquis scripturas divinas vel q libet eorū ꝑtem intellexisse sibi videt^r , ita vt eo intell-
ectu nō ædificet geminā charitatē Dei & Proximi, nōdū intellexit. 12 Quisquis vero talē
inde sentēti& duxerit vt huic ædificandæ charitati sit vtilis nec t n hoc dixerit quod
ille quē legit eo loco sensisse probat^r nō ꝑniciosi fallit^r nec oio inentitur. –. Sed
ita fallit^r ac si quisquā errore deserens [et]iam eò t n per agrù pergat quo etiam
via illa perducit. Corrigendus t n ne – etc

13 Manent fides spes charitas q^ia nulla ꝑfectio in hac vita; maior autem horū charitas
quia cū quis ad æterna ꝑvenerit duobꝫ istis decedentibꝫ charitas auctior & certior ꝑma[netiet].

14 1. Tim: 1.5. Cū diceret charitas, addedit de paro, corde vt nihil aliud quàm id quod
diligendū est diligatur. Cons ciā bonā propter [illeg] ē etc