ad meam [ sin[e] \e/  [sic] Extractionibus] Æquationum ad series Reductionem. Nimirum posset
brevis quæd [a] \a/m calculari circa Tangentes Tabula, eò us continuanda donec Progressio Ta-
bulæ apparet; ut eam Sciz. quis quous libuerit, sine calculo continuare possit. At hæc fuit
Accessio ad Methodum Slusianam, qua eo tempore illa moliebatur Leibnitzius generalem office-
re. Et per verbas Potest aliquid amplius præstari in eo genere quod maximi foret usus ad omnis
generis Problemata, videtur hoc unicum fuisse Augmentum, quo tunc temporis prospexerat
posse Methodum ad omne genus Problemata promoveri. Nam nondum cogitata Calculi Differen
tialis Accessio ad sequentem Annum est referenda.

Newtonus proximè post datis Literis Octob. 24. 1676 de Analysi sua meminit, Barrovij officijs
cum Collinio Anno 1669 communicata, at de alio quodam Tractatu Anno 1671 circa series Con
vergentes conscripto, nec non circa Methodum illam alteram, qua Tangentes ducebantur ad mo-
dum Slusij, Maxima et Minima determinabantur, et Quadratura Curvarum faciliùs
tractabatur, qua series inveniebantur, quæ, cum res ferret, suapte natura abrumperentur,
Quadraturas Curvarum Æquationibus finitis redderent. Itarum Operationum Funda-
mentum huic, quod diximus, sententiæ, ænigmaticè transpositis literis, includebat; Data
Æquatione Fluentes quotcun quantitates involvente Fluxiones invenire, et vice versa.
Quæ, sublata omni Litis Caussa, hic utenter probant jam ante hæc Tempora Methodum
Fluxionum. Newtono fuisse inventam. Et, si quæ in his Literis elucent alia perpendamus,
facilè illum crediderimus longè jam eam et ad insignem perfectionis gradum promovisse,
maximè genitalem reddidisse; cum Propositiones Libri sui De Quadraturis, cum Metho-
di Serierum Convergentium ducendi Curvas per data quotlibet numero puncta essent sibi
jam familiares. Nam quando Methodus Fluxionum non procedebat per Æquationes fini-
tas, Æquationes redigebat ad Series Convergentes ope Theorematis indefinitam Dignita-
tem à Radice Binomia exhibentis, et per Extractiones Fluentium ex Æquationibus
Fluxiones sive involventibus sive non involventibus. Et quando non licebat Æquationes
finitas adipisci, Series Convergentes ex Problematis Conditionibus deducebat, gradatim
Series terminos assumens, assumptos ex datis Conditionibus determinans. Quando verò Flu
entes erant eruendæ ex Fluxionibus et interim lateret Fluxionum lex, legem illam
inveniebat quam proximè, ducta Linea Parabolica, quæ per quotlibet data Puncta trans-
iret. At his Augmentis, Newtonus, vel illis temporibus Methodum suam Fluxionum ge
neraliorem reddiderat, quàm etiam hodie extat Methodus Differentialis Leibnitziana.

Epistolam hanc Newtoni [anam] datam Octob. 24. A. 1676 Oldenburgius Collinio tradidit
transcribendam, et ante cum Leibnitzio communicandam quàm ille Londino excederet. Quod
profectum insequeretur Exemplar fuit amandatum, at à Leibnitzio exeunte pro-
xima Hyeme vel ineunte proximo vere acceptum. Paulò post Literis datis Iun. 21. A. 1677
rescripsit Leibnitzius: Clarissimus Slusij Methodum Tangentium nondum esse absolutam Ce-
leberrimo Newtono assentior. Et jam à multo tempore rem Tangentium generalius tractavi,
Sciz. per Differentias Ordinatarum. — Hinc nominando, in posterum, dy differentiam
duarum proximarum y &c. At ab hoc primùm tempore cœpit Leibnitzius jam Calculum
suam differentialem proponere. Ne sibi cogniti hujus Calculi ante novissimas has acceptas
Newtoni Literas ullum usquam extant vestigium. Asserit quidem Leibnitzius se jam à mul
to tempore rem Tangentium generalius tractasse, Sciz. per differentias Ordinatarum: Verùm
enim verò in alijs è suis Epistolis asser[in]t varias se Series Convergentes et directas et in
versas jam invenisse, quando Inveniendi Methodum nondum tenuisset. Asseruit se inventam
quandam serierum Methodum inversam oblivioni ante tradidisse quam uti didicisset. At ne
mo Testis suarum Rerum. Inquus haberetur Index juris Gentium violator, qui Testem